هواپیما آموزشی PC-7
| مشخصات هواپیمای آموزشی: پی سی-7 پیلاتوس / PC-7 Pilatus |
| نوع هواپیما: هواپیما آموزشی سبک |
کشورسازنده: سویس
|
| شرکت سازنده: شرکت هواپیما سازی پیلاتوس |
| تاریخ نخستین پرواز: 18 آگوست 1978 |
| تاریخ رونمایی: 1978 |
| وضعیت کنونی: در حال خدمت / در حال تولید |
|
بکار گیرنده ها: نیروی هوایی مکزیک / نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران /
نیروی هوایی آفریقای جنوبی / نیروی هوایی سوییس
|
| آغاز ساخت: 1966 تا کنون |
| تعداد ساخته شده: بیش از 450 فروند |
| قیمت هر فروند: - |
تاریخچه مختصر این هواپیما:
هواپیما پی سی-7 جزو اولین نسل هواپیماهای آموزشی توربوپراپ است و برای آموزش مراحل مختلق از مقدماتی گرفته تا پیشرفته قابل استفاده است.
در سوم سپتامبر سال 1953 شرکت پیلاتوس نمونهء توربوپراپی از هواپیمای پیستونی P-3 به پرواز درآورد.
پیش نمونهء هواپیمای جدید تا سالها کنار گذاشته شده بود تا آن که در سالهای نخست دههء 1960 مجددا فعالیت و آزمایشها بر روی آن آغاز شد.
این بار بر روی این هواپیما موتور PT-6A ساخت پرات اند ویتنی که یک موتور توربوپراپ و جدید در آن زمان بود نصب شد و اصلاحاتی نیز برای ایجاد قابلیت پرواز وارون و نمایشی در آن ایجاد شد.
این تغییرات جدید اقدامی جسورانه بود، چون گواهینامه صلاحیت این موتور به تازگی در سال 1963 صادر شده بود.
با کشیده تر کردن قوارهء کلی هواپیما و افزودن حجم مخازن سوخت، طرح جدید برای اولین بار در 12 آپریل 1966 پرواز کرد و در نمایشگاه هوایی لوبورژه در سال 1967 به نمایش گذاشته شد.
در آن زمان کاربران هواپیماهای آموزشی چنین می پنداشتند که آیندهء نزدیک فقط به پیشرانهء جت اختصاص دارد به همین خاطر خریداری برای طرح جدید پیلاتوس یافت نشد. اصلاحات بعدی هم کارساز نبود و سانحه ای در حین فرود با چرخ بسته به دلیل عملکرد نادرست سیستم سوخت رسانی رخ داد و موجب تضعیف معروفیت طرح جدید شد. در همین دوران با بروز بحران نفتی در سالهای نخست دههء 1970 پیش بینیهای روشنی دربارهء آیندهء هواپیماهای توربوپراپ (به خصوص نمونه های آموزشی آن) بوجود آورد. بنابراین پیلاتوس یک فروند P-3 را از نیروی هوایی سوئیس اجاره کرد و آن را به موتور PT-6A-25 مجهز کرد. این موتور برای امور نمایشی بسیار مناسب بود.طرح جدید در ماه مه 1975 پروازهای آزمایشی را آغاز کرد و در ژوئن همان سال درنمایشگاه لوبورژه به نمایش درآمد. بی درنگ برای بهبود رفتار هواپیما در مارپیچ افزایش مخازن سوخت و افزایش زاویهء هفتی بال و افزایش عمر سازه ای اصلاحاتی انجام شد. سرانجام بر اساس قراردادهایی برای فروش 12 فروند به برمه و 8 فروند به بولیوی خط تولید طرح نهایی که اکنون PC-7 نامیده میشود به کار افتاد.این خط تولید تا اوایل سال 1995 بیش از 440 فروند توربوترینر برای 19 مشتری تولید کرد.
آخرین اصلاحات PC-7 به عرضهء مدل شماره 2 (استرا) انجامید.این مدل که برای فروش به آفریقای جنوبی ساخته شده بود به بدنهء گران قیمت PC-9 مجهز است و از موتور پرتوان تر PT-6A-25C استفاده میکند.
مشخصات فنی مدل استاندارد:
یک موتور پرات اند ویتنی PT6A-25A
بیشینه توان موتور 410KW=550shp
ملخهای سه پره ای هارتزل HC-B3TN/T10173C-8 تک سرعته
ظرفیت مخازن سوخت درون بالها:474 لیتر
قادر به حمل مخازن سوخت رها کردنی 152 یا 240 لیتری زیر بالها
ابعاد:
طول: 78/9 متر
ارتفاع: 21/3 متر
قطر ملخ: 36/2 متر
رد چرخها: 54/2 متر
پایه چرخها: 32/2 متر
زاویه هفتی بال: 7 درجه
زاویه پسگرایی بال: 1 متر در ربع وتر
وزنها:
بیشترین وزن برخاستن: 2700 کیلوگرم
بیشترین بار بال: 7/162 کیلوگرم بر مترمربع
بیشترین بار توان: 59/6 کیلوگرم بر کیلووات
عملکرد پروازی:
حد نهایی سرعت مجاز: 500 کیلومتر بر ساعت
بیشترین سرعت کروز: در ارتفاع 20000 پایی یا 6100 متری برابر با 412 کیلومتر بر ساعت
سرعت واماندگی: ارابه های فرود و بالچه های فعال و موتور خاموش:137 کیلومتر بر ساعت
PC-7 میتواند به مدت 30 ثانیه پرواز وارون انجام دهد
ورود PC-7 به ایران و مونتاژ S-68 درایران:
در سال 1362 ایران قراردادهای نظامی زیادی را با سوییس امضا کرد که البته به خاطر شرایط ویژه آن زمان و اجازه ای که آمریکا به سوییس داده بود مجبور به پرداختن کمیسیونهای زیادی به افراد مختلف و شرکت ها و حتی دولتهای واسطه و دولت سوییس بود که موجب افزایش 10 تا 50 درصدی قیمت اقلام خریداری شده میشد. از جملهء این خرید ها نصب رادارهای ساخت سوییس در جزیرهء خارک در سال 1362 بود.
پس از باز تر شدن روابط تجاری/نظامی جمهوری اسلامی با سوییس نخست ایران 6 فروند PC-7 را از سوییس خریداری نمود که در سال 1983 تحویل ایران شد پس از آزمایش نمونه های اولیه که به طور مستقیم توسط کارخانهء پیلاتوس سوییس خریداری شد، قرار داد خرید 35 فروند دیگر که پس از آزمایش 6 فروند اول در آب و هوای ایران امضا شد و تا اوایل مرداد سال 1363 تحویل ایران شدند.
اکثر این PC-7 ها به صورت قطعات و تکه های جدا از هم به صورت جدا کردن بالها و موتور و... بوسیلهء 747 های نیروی هوایی با کال سیگن ساها به ایران حمل شده و دوباره به هم متصل شدند.
ابتدا شماری از توربوترینرهای خریداری شده در اختیار اسکادران استشهادی/انتحاری سپاه قرار گرفت که تا زمان به خدمت گرفته شدن جنگنده های شینیانگ F-6 سپاه در خدمت این اسکادران بودند و تا چند سال گذشته شماری هنوز در کنار توکانو های سپاه خدمت میکردند.
لازم به ذکر است هدف اسکادران انتحاری سپاه این بود تا با کمک این توربو ترینرها به سبک کامیکازه ها به ناوهای آمریکایی برخورد نموده و آنها را منفجر کنند که این دلیل به این اسکادران استشهادی گفته میشد. نخستین خلبانان این اسکادران که به خارج ارسال شدند گروهی 32 نفره از خلبانان برتر بودند که برای دیدن دوره های آموزشهای مخصوص به کرهء شمالی فرستاده شدند. فرماندهی این گروه را هوشنگ مرتضایی بر عهده داشت پس از مدتی هوشنگ مرتضایی به همراه یکی از PC-7 های سپاه به امارات متحدهء عربی پناهنده شد و اقرار کرد که طی یک هیئت 24 نفر آموزشهای ویژه در کرهء شمالی دیده است نکتهء جالب این که در هواپیمای او 11 جایگاه دینامیت و بمب برای عملیات کامیکازه قرارداشت.
پس از مدتی اسکادران استشهادی سپاه در سالهای 1364 و 1365 به هواپیماهای جنگندهء قدیمی F-6 چینی که نمونه ای از جنگندهء قدیمی دههء 1950 شوروی یعنی MiG-19 بود مجهز شد. مجموعا 18 فروند از این جنگنده ها تحویل سپاه پاسداران شد و این جنگنده ها در پایگاههایی چون بندر عباس و در برخی موارد در بوشهر نیز دیده شدند. در نهایت این اسکادران کاری نتوانست از پیش ببرد و تا پایان جنگ نتوانست به ناوهای آمریکایی صدمه بزند اما در برخی موراد به کشتهای نفت کش و کشتیهایی که از بندر بصره به تنگهء هرمز نزدیک میشدند را مورد هدف قرار میداد.
((این اسکادران پس از پایان جنگ به زاهدان منتقل شد و نهایتا به علت بی ارزش بودن این پرنده های قدیمی چینی پس از فروش اف 6 ها به سومالی منحل شد)).
پس از تحویل 41 فروند توربو ترینر که بیشتر آنها از نمونه های PC-7 Mk II نمونهء اختصاصی برای آفریقای جنوبی بودند (مجهز به صندلی پران مارتین بیکر) قرار بر این شد تا شمار توربوترینرها در سپاه و نیروی هوایی به 80 فروند برسد که قرارداد خرید 39 فروند دیگر بسته شد که با تیره شدن روابط ایران و آمریکا و قبول نکردن پایان جنگ از سوی ایران و دریافت نکردن غرامتها از سوی عراق و کاربرد نظامی این این توربوترینرها در ایران، به ایران تحویل نشدند ولی در عوض به جای آن 39 فروند دهها موتور ملخ ارابهء فرود آلات دقیق و صندلیهای مارتین بیکر و قطعات فراوان و..... لوازم زیادی از جمله نقشه های ساخت بدنه آلومینیومی این پرنده ها تحویل ایران شد.
پس از سالها تلاش و با تامین سایر منابع دیگر از بازار سیاه هواپیمای آموزشی S.68 بوسیلهء مهندسی معکوس و ساخت قطعات و بدنه چیزی در حدود 10 فروند S.68 تا کنون تحویل نیروی هوایی شده است.
PC-7
آشنایی کلی
پی سی - 7 ملقب به توربو ترینر یک هواپیمای آموزشی دو سرنشینه می باشد که به وسیله شرکت سوئیسی معروف " پیلاتوس " به منظور آموزش پایه خلبانان نظامی و غیر نظامی طراحی و توسعه یافته است.با استفاده از هواپیمای PC-7 می توان تمامی چک های آموزشی را مانند مانورهای مختلف ، از دست رفتن موتور هواپیما ، کار با سیستم و ابزارها ، نکات تاکتیکی و پرواز در شب را به دانشجو آموخت.به همین دلیل است که تاکنون نیروی هوایی بیش از 20 کشور آن را به عنوان هواپیمای آموزش های پایه اصلی خود برگزیده اند.با توجه به این که فروش 500 فروند از این هواپیما از سال 1978 شروع شد ، هم اکنون اکثر کاربران آن در حال استفاده از از " توربو ترینر " هستند و بیش از 1 میلیون ساعت پرواز را برای آن ثبت کرده اند.
توسعه
اولین پیش نمونه از هواپیمای PC-7 که در واقع یک هواپیمای PC-3 تغییر یافته نیروی هوایی سوئیس بود ، در 12 آوریل 1966 در حالی پرواز کرد که موتورهای O-435 آن با موتورهای نیرومند تر PT6A-20 ساخت شرکت پرات اند ویتنی تعویض شده بود.اما مدتی بعد پیش نمونه ساخته شده سقوط کرد تا برنامه توسعه متوقف شود.در سال 1973 ، شرکت پیلاتوس توانست یک فروند PC-3 از نیروی هوایی سوئیس تهیه کند تا برنامه PC-7 از نو آغاز شود.این هواپیما ، پس از اصلاحات و تغییرات گسترده ای مثل یک بال سراسری نصب شده در پایین بدنه با مخازن سوخت داخلی ، طراحی مجدد بال و کابین حبابی شکل ، در 12 مه 1975 پرواز کرد.اولین هواپیمای تولید شده (پیش نمونه ها محسوب نشده است) در 12 اوت 1978 پرواز کرد.در 5 دسامبر همان سال ، شرکت پیلاتوس توانست گواهینامه های لازم را کسب کرده و بلافاصله صادرات به برمه و بولیوی را آغاز کند.
همچنین این هواپیما می تواند علاوه بر کاربردهای نظامی به وسیله افراد ثروتمند یا بخش خصوصی نیز به کار گرفته شود ؛ به همین منظور ، گواهینامه و مجوزهای لازم برای پرواز و استفاده از آن در اروپا و ایالات متحده کسب شده است.
نمونه ها
نمونه پایه (PC-7): هواپیمای آموزشی ، دو سرنشینه با موتور PT6A-25A به قدرت 410 کیلو وات.
نمونه PC-7 Mk II: این نمونه از بدنه و سیستم های الکترونیکی هواپیمای PC-9 استفاده می کند و دارای توربین کوچک تر به منظور کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری می باشد.آفریقای جنوبی تعداد 60 فروند از این نمونه را با استفاده از کیت های فرستاده شده به وسیله شرکت پیلاتوس مونتاژ و به تعدادی از کشورها صادر کرد.در سال 1993 ، ازش قرارداد بین این دو طرف چیزی حدود 175 دلار تخمین زده می شد.به دلیل ملاحضات سیاسی ، جایگاه های حمل سلاح بر روی این نمونه ها حذف شده است.این هواپیما به کشورهای بروئنی ، بوتسوانا ، هند و آفریقای جنوبی صادر شده است.همچنین این نمونه به آسترا یا Astra نیز معروف است.
نمونه NCPC-7: نمونه به روز رسانی شده از نمونه پایه که دارای کاکپیت تمام شیشه ای و اویونیک جدید تر است.هم اکنون از این نمونه به وسیله نیروی هوایی سوئیس استفاده می شود.
کاکپیت و سیستم های الکترونیکی
هواپیمای PC-7 Mk II دارای یک کابین شیشه ای دوقلو می باشد.همچنین این هواپیما دارای سیستم های نمایشگر اولیه پرواز ، نمایشگر ثانویه پرواز ، یک موتور و نمایشگر ثانویه ابزار ، یک سیستم مدیریت صداهای رادیو ، سیستم ارتباطی با فرکانس بسیار بالا VHF و UHF ، تجهیزات سنجش از راه دور ، جهت یاب خودکار ، ترانسپوندر حالت S ، سیستم موقعیت یاب جهانی GPS ، رادار ارتفاع سنج ، کاوشگر اضطراری فانوس دریایی و کامپیوتر اطلاعات پروازی می باشد.
تجارب رزمی
عراق: در جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی عراق از هواپیماهای PC-7 که به مسلسل ، راکت انداز و بمب های سبک مسلح بودند برای پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای خود استفاده می کرد.همچنین از این هواپیما برای پرتاب سلاح های شیمیایی علیه نیروهای ایرانی استفاده می شد.
ایران: طبق برخی اطلاعات تایید نشده ، ایران نیز به صورت محدود از این هواپیما برای پشتیبانی نزدیک هوایی از نیروهای زمینی خود استفاده کرده است.
چاد: نیروی هوایی چاد از ناوگان کوچک PC-7 خود برای بمباران مواضع شورشیان در قلمرو خود و کشور سودان استفاده می کند.
مکزیک: در سال 1994 ، نیروی هوایی مکزیک از هواپیماهای PC-7 خود علیه ارتش آزادی بخش ملی زاپاتیسا استفاده کرد.این اقدام مورد اعتراض سوئیس قرار گرفت ؛ زیرا آن ها این هواپیما را تنها برای امور آموزشی به آن ها فروخته بودند.در نتیجه ، دولت سوئیس فروش تعداد بیشتری هواپیما به مکزیک را ممنوع کرد.
کاربران
کاربران کنونی: در حال حاضر این هواپیما به وسیله 19 کشور برای امور نظامی استفاده می شود.این 19 کشور شامل: اتریش (25 فروند ، تحویل شده در سال 1985) ، ایران (35 فروند ، تحویل شده در سال 1983) ، هند (75 فروند ، تحویل هواپیماها در سال 2013 آغاز می شود) ، آنگولا (25 فروند ، تحویل شده در سال 1982) ، بولیوی (24 فروند ، تحویل شده در سال 1979) ، بوتسوانا (7 فروند ، تحویل شده در سال 1990) ، بروئنی (4 فروند) ، چاد (2 فروند ، تحویل شده در سال 1985) ، شیلی (10 فروند ، تحویل شده در سال 1980) ، گواتمالا (12 فروند ، تحویل شده در سال 1980) ، مالزی (46 فروند ، تحویل شده در سال 1983) ، مکزیک (83 فروند ، تحویل شده در سال 1979) ، میانمار (17 فروند ، تحویل شده در سال 1979) ، هلند (13 فروند ، تحویل شده در سال 1989) ، آفریقای جنوبی (60 فروند) ، سورینام (3 فروند ، تحویل شده در سال 1986) ، سوئیس (40 فروند PC-7 ، تحویل شده در سال 1989 و 28 فرود NCPC-7 ، تحویل شده در سال 2011) ، امارات (7 فروند) و اروگوئه (6 فروند ، تحویل شده در سال 1982).
کاربران گذشته: پیشتر کشورهای فرانسه (5 فروند ، تحویل داده شده در سال 1991) ، عراق (52 فروند ، تحویل داده شده در سال 1980) نیز از هواپیمای PC-7 استفاده می کردند که در حال حاضر آن را از خدمت خارج کرده اند.
کاربران غیر نظامی: فقط یک شرکت خصوصی ، یعنی شرکت سوئیسی Swissair از این هواپیما استفاده می کند.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
